مقدمه ای بر بخش قرآن و حجت های الهی

"حملة کتاب الله" یکی از ویژگی هایی است که در زیارات خطاب به ائمه هدی بیان می کنیم.

"درود بر شما حجت هایی که حاملان و در بردارندگان کتاب الهی بودید."

یک وجه از این حامل بودن آن است که این وجودهای الهی مفسران و مبیّنان کتاب الهی هستند و خداوند آنان را در جایگاهی قرار داده است که این کتاب را در کلام و عمل خود تفسیر و تبیین نمایند و این حقیقتی بود که در حیات خود نشان دادند و ثابت کردند که کسی جز آنان علم حقیقی به بطن کلام الهی (قرآن) را نداشته و نخواهد داشت.

روایت زیر گواهی است بر این مسئله:

یک روز در مدینه، یکی از شیعیان به خاطر احسانی که کرده بود،بسیار خوشحال به نظر می رسید، به محضر امام جواد (ع) آمد.

امام به او فرمود: "علت چیست که تو را این گونه شادمان می نگرم؟"

او جواب داد: ای پسر رسول خدا! از پدرت شنیدم می فرمود: "سزاوارترین روز برای شادی کردن، آن روزی ست که خداوند به انسان توفیق نیکی کردن و انفاق نمودن به برادران دینی دهد، امروز ده نفر از برادران دینی که فقیر و عیالمند بودند از فلان جا و فلان جا نزد من آمدند، و من به هر کدام فلان مقدار پول و خواروبار دادم، از این رو خوشحال هستم."

امام جواد (ع) فرمود:"سوگند به جانم، سزاوار است که تو خوشحال باشی، اگر عمل نیک خود را حبط و پوچ نساخته باشی و یا بعداً حبط و پوچ نکنی."

او عرض کرد: "با این که من از شیعیان خالص شما هستم، چگونه عمل نیکم را حبط و پوچ می کنم؟"

امام جواد فرمود:"با همین سخنی که گفتی، کارهای نیک و انفاق های خود را حبط و پوچ نمودی."

او عرض کرد:"چگونه؟ توضیح بدهید."

امام جواد فرمود: این آیه را بخوان:

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنّ‏ِ وَ الْأَذَى[1]

"بخشش های خود را با منت و آزار، باطل نسازید."

او عرض کرد: من به آن افرادی که صدقه دادم، منت بر آن ها نگذاشتم و آن ها را آزار ننمودم.

امام جواد (ع) فرمود: خداوند فرموده: "يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنّ‏ِ وَ الْأَذَى، بخشش های خود را با منت و آزار، باطل نسازید." نفرموده تنها منت و آزار بر آنان که می بخشید، بلکه خواه منت و آزار بر آنان باشد یا دیگران، آیا به نظر تو آزار به آنان (بخشش گیرندگان) شدیدتر است، یا آزار به فرشتگان مراقب اعمال تو و فرشتگان مقرب الهی، و یا آزار به ما؟

او عرض کرد: چرا باطل کردم و شما را آزار دادم؟

امام جواد فرمود: این که گفتی: چگونه باطل نمودم با این که من از شیعیان خالص شما هستم؟ (همین ادعای بزرگ ما را آزار داد.)

سپس فرمود: وای بر تو! آیا می دانی شیعه ی خالص ما کیست؟ شیعه ی خالص ما حزبیل و مؤمن آل فرعون، حبیب نجار صاحب یاسین[2] و سلمان و ابوذر و مقداد و عمار (ره) هستند، تو خود را در صف این افراد برجسته قرار دادی و با این ادعا فرشتگان و ما را آزردی.

آن مرد به گناه و تقصیر خود اعتراف کرد و استغفار و توبه نمود و عرض کرد: "اگر نگویم شیعه ی خالص شما هستم چه بگویم؟"

امام جواد (ع) فرمود: "بگو من از دوستان شما هستم، دوستان شما را دوست دارم و دشمنان شما را دشمن دارم."

او چنین گفت و از گفته ی قبل استغفار کرد.

امام جواد فرمود:"اکنون پاداش بخشش های تو به تو بازگشت نمود و حبط و بطلان آن ها برطرف گردید."

---