مخالف با نمایشنامه الحسین ثائرا و الحسین شهیدا در مصر

عبدالرحمن الشرقاوى شاعر و محقق نامدار مصرى نقش عمده ای در تحول و شکوفايی نمايشنامه در جهان عرب ايفا کرد. شرقاوی درمورد نمایشنامه مشهور خود "الحسین ثائرا و الحسین شهیدا" میگويد: "تلاش کرده ام تا شکوهمندترين قهرمانی تاريخ بشريت را از طريق اين دو نمايشنامه به خوانندگان امروزی نشان دهم". اين نمايشنامه که در قالب تاريخی دربارة حوادث عاشورا و پیامدهای آن نوشته شده از دو بخش مجزا تشکیل شده است. بخش اول نمايشنامه، يعنی "الحسین ثائرا" به حوادث قبل از عاشورا و ورود امام به صحرای کربلا مربوط میشود؛ اما بخش دوم آن، يعنی "الحسین شهيدا" در شش پرده تنظیم شده است که با ورود کاروان امام حسین به کربلا آغاز می شود و به حوادث روز عاشورا، حرکت اسرا، حوادث کاخ يزيد و تصوير خیالی يزيد و قاتلان امام در سالهای پس از واقعة عاشورا میپردازد. شرقاوی در اين نمايشنامه تلاش میکند برای مشکلات عصر خويش از طريق قصه و نمايش راه حل ارائه نمايد.
در بخشی از این نمایشنامه وليد، بيعت كردن را فقط يک كلمه‌ی ساده می‌داند اما كلمه در نگاه امام حسین علیه السلام، بسيار بزرگ و با اهميت است. در ستایش کلمه اینچنین میخوانیم:
"آیا معنی کلمه را میدانی؟ کلمه بزرگ است. دین و شرافت انسان چیزی جز کلمه نیست، شرافت خدا در کلمه است. کلمه کلید بهشت و همزمان عامل ورود به دوزخ است. کلمه قضای پروردگار است. کلمه حرمت دارد. کلمه توشه ای اندوخته و نوری افروخته است و برخی کلمات گورستان اند. در مقابل برخی کلمات، دژهایی بلندند که شرافت انسانی به آن پناه می برد. کلمه ابزاری برای تشخیص پیامبر از شیاد و فاسد است. کلمه نور و راهنمایی است که مردم از آن پیروی می کنند. عیسی (ع) چیزی جز کلمه نبود و جهان را با کلمات روشن کرد و آن را به ماهیگیران یاد داد و از آنها حواریونی ساخت که جهان را هدایت کنند. کلمه قلعه آزادی است. کلمه مسئولیت است. وجود مرد بستگی به کلمه است. کلمه، همه شرافت مرد است. کلمه شرافت خداست. و من برای کسی که معنای کلمه را نمی فهمد هیچ حرف و پاسخی ندارم."
با وجود آن‌که اين نمايشنامه در سال ١٩٦٩ نگاشته شده است، اما تا به حال مجوز قانونی برای اجرا پيدا نكرده است. انور سادات بخاطر مضمون انقلابى‌ آن، دانشگاه الأزهر به بهانه‌ی توهين به يزيد در متن اثر و اخوان المسلمين نیز با ادعاى ترويج رافضى‌گرى، با آن مخالفت کرد. حتی حسنى مبارک هم كه در سال ٢٠٠٢ زمزمه‌ی خليفه كردن پسرش جمال را مطرح كرده بود، اين نمايشنامه را تحريضى عليه پروژه معاويه‌گونه‌ی خود پنداشت.