رازدار همسرت باش

یکی از عوامل مهم در استحکام خانه و خانواده، رازداری است. در تعالیم اسلام، رازداری اهمیت بسیار دارد و از شروط و لوازم ایمان بشمار آمده و به افراد توصیه شده است که این سنت خداوند را برای کمال ایمان، در خود ایجاد کنند.^[1]

امام علی (ع) در این رابطه می فرمایند: "راز تو اسیر توست، اگر آشکارش ساختی تو اسیر آن شده ای."^[2]

و نیز فرمودند: "خوبیهای دنیا و آخرت در دو چیز جمع است: رازداری و دوستی با خوبان، و تمام بدیها در دو چیزجمع شده: فاش کردن اسرار و دوستی با اشرار".^[3]

خداوند متعال، زن و شوهر را به لباس برای هم تشبیه می‎کند و یکی از مهم‎ترین ویژگی‎های لباس این است که اگر در بدن ما عیب و نقصی است لباس آن را می‎پوشاند. "هُنَّ لباسٌ لکٌم و اَنتم لباسٌ لهنَّ".[4]

مسائل مربوط به روابط خصوصی زن و شوهر باید در محدوده منظومه زن و شوهری باقی بماند. قرآن زنانی را که حافظ اسرار شوهرانشان هستند، تمجید کرده و می فرماید: "زنان صالح زنانی هستند که متواضعند و در غیاب همسر خود، اسرار و حقوق او را، در مقابل حقوقی که خدا برای آنان قرار داده، حفظ می کنند".^[5]

آیا با کسی از ضعف و عیب همسر خود صحبت کرده‎ایم؟!

یکی از صفات خدای مهربان ما، ستارالعیوب است. او که خالق ماست عیبهای ما را می‎پوشاند پس من نیز اگر از عیب کسی آگاه هستم آن را کتمان کنم و از چشم دیگران بپوشانم، خصوصا اگر آن فرد همسرم باشد.

از جنبه های دیگر رازداری، عدم افشای برخی ویژگی ها و مزایای مثبت همسرمان است. چرا که ممکن است باعث بروز رفتار یا عواطف نابهنجاری مانند حسد در دیگران شود.

گاه همسرمان چیزی را بعنوان راز، با ما در میان می گذارد، مسلم است آنچه به ما سپرده شده، یک "امانت" است.

همچنین اتفاقاتی که در زندگی مشترک رخ می دهد، وقایعی است مشترک میان زن و شوهر و دلیلی ندارد هر کسی از آن باخبر شود، پس مراقب باشیم.

نکته مهم اینکه، رازداری نه فقط این است که آنچه را که بعنوان راز در اختیار ما قرار داده شده نگوییم، بلکه فراتر از آن، آنچه را که دلیلی به بیان آن نیست بر زبان نیاوریم. اینجاست که ارزش "سکوت" معنا می یابد.

چه حکیمانه است سخن مولایمان امیرالمؤمنین (ع) که فرمودند: "سینه عاقل، صندوق اسرارش می باشد".^[6]

نتیجه رازداری در زندگی مشترک، اعتماد است. اعتمادی که منجر به افزایش عشق و محبت میان همسران می شود.

نتیجه رازداری در زندگی مشترک، حفظ عزت و آبرو است. زن و شوهری که معمولاً رازدار یکدیگر نیستند به آبرو و شخصیت و عزت نفس یکدیگر آسیب می‎زنند و البته در نهایت، خود نیز آسیب می‎بینند.

نتیجه رازداری در زندگی مشترک، احساس امنیت و آرامش است. آرامشی که خانواده برای رسیدن به کمال و تربیت فرزندان شایسته به آن نیازمند است.