از عبد العظيم بن عبد اللّه الحسنى از حضرت امام محمد تقى عليه السّلام از پدر بزرگوارش، حضرت على بن موسى الرضا عليه السّلام از پدر عالى مقدار امام موسى كاظم عليه السّلام كه فرمود:
روزى عمرو بن عبيد به خدمت حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام آمد. سلام نموده و نشست، آيه "الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ..." (نجم/ 32) "كسانى كه از گناهان بزرگ و زشتيها اجتناب مىكنند..." را تا آخر تلاوت كرد و خاموش شد. حضرت فرمود: چرا ساكت شدى؟ عرض كرد:مى خواهم كبائر را از كلام الهى بشناسم. امام فرمود: بلى، براى تو بيان مى كنم:
1- بزرگترین كبائر شرك به خدا است. زيرا خداوند می فرماید: "إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ..." (مائده/ 72) هر كس شريكى براى خدا قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام كرده است و جايگاه او دوزخ است.
2- يأس و نوميدى از روح و رحمت الهى،زیرا خداوند می فرماید: "وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ." (يوسف/ 87) از رحمت خدا مأيوس نشويد كه تنها گروه كافران، از رحمت خدا مأيوس مى شوند.
3- ایمنی از عقوبت الهی، زیراخداوند می فرماید:"فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ." (اعراف/ 99) جز زيانكاران، خود را از مكر (و مجازات) خدا ايمن نمى دانند!
4- عقوق والدين، زيرا خداوند عاق را «جبار شقى» دانسته: "وَ بَرًّا بِوالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّاراً شَقِيًّا." (مریم/32) و نيز نيكى كردن به مادرم. و مرا جبار و شقى نساخته است.
5- قتل ناحق، خداوند می فرماید: "وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها." (نساء/ 93) و هر كس، فرد باايمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازاتِ او دوزخ است در حالى كه جاودانه در آن مى ماند.
6- تهمت به پاکدامن، خداوند می فرماید: "إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ." (نور/ 23) كسانى كه زنان پاكدامن و بى خبر (از هر گونه آلودگى) و مؤمن را متهم مى سازند، در دنيا و آخرت از رحمت الهى بدورند و عذاب بزرگى براى آنهاست.
7- تصرف درمال يتيم به ظلم، خداوند می فرماید: "إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً." (نساء/10) كسانى كه اموال يتيمان را به ظلم و ستم مى خورند،در حقيقت،تنها آتش مى خورند و بزودى در شعله هاى آتش دوزخ مى سوزند.
8- فرار از جهاد، خداوند می فرماید: "وَ مَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلى فِئَةٍ فَقَدْ باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ." (انفال/16) و هر كس در آن هنگام به آنها پشت كند- مگر آنكه هدفش كنارهگيرى از ميدان براى حمله مجدد، و يا به قصد پيوستن به گروهى از مجاهدان بوده باشد- چنين كسى به غضب خدا گرفتار خواهد شد و جايگاه او جهنم، و چه بد جايگاهى است!
9- خوردن ربا، خداوند می فرماید: "الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبا لا يَقُومُونَ إِلَّا كَما يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ." (بقره/ 275) كسانى كه ربا مى خورند،در قيامت برنمى خيزند مگر مانند كسى كه بر اثر تماسّ شيطان، ديوانه شد.
10- سحر، خداوند می فرماید: "وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ." (بقره/ 102) و مسلما مى دانستند هر كسى خريدار اين گونه متاع باشد، در آخرت بهره اى نخواهد داشت.
11- زنا، خداوند می فرماید: "وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً." (فرقان/ 68 و 69) و هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد! عذاب او در قيامت مضاعف مى گردد، و هميشه با خوارى در آن خواهد ماند!
12- سوگند دروغ، خداوند می فرماید: "الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَيْمانِهِمْ ثَمَناً قَلِيلًاأُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ." (آل عمران/ 77) كسانى كه پيمان الهى و سوگندهاى خود (به نام مقدس او) را به بهاى ناچيزى مى فروشند، آنها بهرهاى در آخرت نخواهند داشت.
13- خيانت، خداوند می فرماید: "وَ مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِما غَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ." (آل عمران/161) و هر كس خيانت كند، روز رستاخيز، آنچه را در آن خيانت كرده، با خود به صحنه محشر مى آورد.
14- منع زكات واجب، خداوند می فرماید: "فَتُكْوى بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ." (توبه/35) و با آن صورتها و پهلوها و پشتهايشان را داغ مى كنند.
15- گواهی باطل و كتمان شهادت، خداوند می فرماید: "وَ مَنْ يَكْتُمْها فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ." (بقره/ 282) و هر كس آن (شهادت) راكتمان كند، قلبش گناهكار است.
16- شرب خمر كه معادل بت پرستی است."يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ..." ( مائده/90) اى كسانى كه ايمان آورده ايد، شراب و قمار و بتها و گروبندى با تيرها پليدى و كار شيطان است.
17- ترك عمدی نماز يا واجبات ديگر، پیامبر اکرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم می فرمایند: "من ترك الصّلوة متعمّدا فقد برء من ذمّة اللّه و ذمّة رسول اللّه" در قرآن کریم آمده است: "فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ" (ماعون/4و5) پس واى بر نمازگزارانى كه در نماز خود سهل انگارى مى كنند.
18- عهد شکنی و قطع رحم، در کتاب الهی آمده: "أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ." (رعد/ 25) لعنت بر آنهاست و بديهاى آن جهان نصيبشان باد.
منبع: اصول کافی جلد2،کتاب الایمان والکفر،باب الکبائر،ص285،ح24