آیه 264 سوره بقره در کلام معصوم(ع)

یک روز در مدینه، یکی از شیعیان به خاطر احسانی که کرده بود،بسیار خوشحال به نظر می رسید، به محضر امام جواد (ع) آمد.

امام به او فرمود: "علت چیست که تو را این گونه شادمان می نگرم؟"

او جواب داد: ای پسر رسول خدا! از پدرت شنیدم می فرمود: "سزاوارترین روز برای شادی کردن، آن روزی ست که خداوند به انسان توفیق نیکی کردن و انفاق نمودن به برادران دینی دهد، امروز ده نفر از برادران دینی که فقیر و عیالمند بودند از فلان جا و فلان جا نزد من آمدند، و من به هر کدام فلان مقدار پول و خواروبار دادم، از این رو خوشحال هستم."

امام جواد (ع) فرمود:"سوگند به جانم، سزاوار است که تو خوشحال باشی، اگر عمل نیک خود را حبط و پوچ نساخته باشی و یا بعداً حبط و پوچ نکنی."

او عرض کرد: "با این که من از شیعیان خالص شما هستم، چگونه عمل نیکم را حبط و پوچ می کنم؟"

امام جواد فرمود:"با همین سخنی که گفتی، کارهای نیک و انفاق های خود را حبط و پوچ نمودی."

او عرض کرد:"چگونه؟ توضیح بدهید."

امام جواد فرمود: این آیه را بخوان:

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنّ‏ِ وَ الْأَذَى[1]

"بخشش های خود را با منت و آزار، باطل نسازید."

او عرض کرد: من به آن افرادی که صدقه دادم، منت بر آن ها نگذاشتم و آن ها را آزار ننمودم.

امام جواد (ع) فرمود: خداوند فرموده: "يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنّ‏ِ وَ الْأَذَى، بخشش های خود را با منت و آزار، باطل نسازید." نفرموده تنها منت و آزار بر آنان که می بخشید، بلکه خواه منت و آزار بر آنان باشد یا دیگران، آیا به نظر تو آزار به آنان (بخشش گیرندگان) شدیدتر است، یا آزار به فرشتگان مراقب اعمال تو و فرشتگان مقرب الهی، و یا آزار به ما؟

او عرض کرد: چرا باطل کردم و شما را آزار دادم؟

امام جواد فرمود: این که گفتی: چگونه باطل نمودم با این که من از شیعیان خالص شما هستم؟ (همین ادعای بزرگ ما را آزار داد.)

سپس فرمود: وای بر تو! آیا می دانی شیعه ی خالص ما کیست؟ شیعه ی خالص ما حزبیل و مؤمن آل فرعون، حبیب نجار صاحب یاسین[2] و سلمان و ابوذر و مقداد و عمار (ره) هستند، تو خود را در صف این افراد برجسته قرار دادی و با این ادعا فرشتگان و ما را آزردی.

آن مرد به گناه و تقصیر خود اعتراف کرد و استغفار و توبه نمود و عرض کرد: "اگر نگویم شیعه ی خالص شما هستم چه بگویم؟"

امام جواد (ع) فرمود: "بگو من از دوستان شما هستم، دوستان شما را دوست دارم و دشمنان شما را دشمن دارم."

او چنین گفت و از گفته ی قبل استغفار کرد.

امام جواد فرمود:"اکنون پاداش بخشش های تو به تو بازگشت نمود و حبط و بطلان آن ها برطرف گردید."