یکی از خصوصیات شهید دیالمه دقت نظر و تیزبینی خاص او بود. گویا هیچ مساله ای از نگاه دقیق او پنهان نمی ماند. نسبت به خطرات فکری و اعتقادی، هشدار می داد و مخاطبان خود را به این دقت فکری فرامی خواند. می توانیم نمونه هایی از به صدا در آمدن زنگ خطر او را در این سخنانش بشنویم.
مفهوم توحید اسلامی...
«جامعه ای که بعد از سی- چهل سال از زیر یوغ فرهنگ استعماری بیرون آمده است، این جامعه برایش مشکل است که بفهمد وحدت مائو[1] را به جای توحید اسلامی به او غالب می کنند، باید به این جامعه درس بدهند بحث کنند تا ( تفاوت وحدت مائو و توحید اسلامی) برایش معلوم شود.»[2]
یک تصویرِساده روزنامه..
«باید دنبال روابط برویم و آنها را کشف کنیم یک نمونه اش این است که روی روزنامه ها و مجلات دیده اید که دائما عکس خانمی که اسلحه ژ-سه به دست دارد، چاپ می شود. شما این مجله را با دو سال قبل مقایسه کنید. اگر دیروز فلان ادکلن دستش بود و تبلیغ می کرد امروز ژ-سه دستش است. بعد شما فکر می کنید این ژ- سه ابزار قدرت است؟ شما فکر می کنید ما واقعا ساخت اسلامی پیدا کردیم؟ نه این جور نیست! آن چیزی که در زن ارزش ساز است و در مرد هم مشابه او است، روحیه مبارزه است نه اینکه اسباب بازی اش عوض شود. یعنی باید در نهضت اسلامی چنان روحیه ای و قدرتی و چنان تلقی از اسلام داشته باشیم که هر آن حاضر باشیم از همه چیز بگذریم.... ما از درون به قدرت نیاز داریم.[3]
داستان های رایج و روزمره ....
گرچه ماجراهای«ملانصر الدین» در داستان ها و نقل های روزمره به کار می رفت و شاید به ظاهر مساله ای بسیار کوچک بود و در دید دیگران ارزش نظر دادن و مطرح کردن نداشت. اما شهید دیالمه اندیشه صحیح را از خلال مسائل روزمره به مخاطب آموزش می داد:
«ساخت خود ملا نصر الدین یکی از سیاست های انگلیس ها برای تخریب روحانیت بود. ساخت یک فردی با لباس روحانی به اسم ملانصرالدین که تمام حرف های غیر صحیح را به او منتسب بکنند و در نتیجه در اذهان از نوع لباس روحانیت، مضحکه ای بسازند.»[4]