برای حضرت شعیب(در ازدواج دخترش) چند چیز درباره حضرت موسی (ع) موضوعیت داشت و این چند خصوصیت را در موسی (ع) احراز کرد: عقل، تدین و امانت،توانمندی و استعداد بالا.
عقلش را از آنجا فهمید که همه درگیری ها و پیش آمدهایش به خاطر حسّ مسئولیت بسیار بالای او بوده است. تدین و امانتش را هم از قضیه بین راه با دخترش شناخت.[1] توانمندی اش را نیز از آن جا فهمید که موسی (ع) به جهت کمک به دختران شعیب(ع) با چوپان ها درگیر نشد و پیشنهاد کرد که هم گوسفندهای آن ها و هم گوسفندهای دختران را یک نفره آب دهد. بر این اساس کسی که می خواهد دختری را به ازدواج مردی در آورد باید درطرف مقابل سه شاخصه را احراز کند:
عقل: عقل بر تدین مقدم است، متدینی که رشد عقلی ندارد سبب زحمت می شود
دین و امانت: آن کسی که قرار است پاره جگر انسان را سرپرستی کند اگر خدای ناکرده بی دین باشد هر قدر که با عاطفه، خوش اخلاق و نرم نیز باشد فایده ای ندارد زیرا ممکن است یک روز جریانی در زندگی اش پیش آید و او تمام حیثیت زنش را نادیده بگیرد و تمام رابطه های عاطفی با او را به هم زند
توانمندی: فرد عاقل و متدین چنانچه دست و پا چلفتی باشد از پس کارها بر نمی آید و نمی تواند کاری را درست انجام دهد