ما در زمانه ای زندگی می کنیم که بُعد سیاسی افراد به مراتب از قبل قوی‌تر است. این بُعد سیاسی به حدی رسیده است که افراد بسیار معمولی برای دنیای امروز تعیین تکلیف می کنند و این اجازه را به خودشان می دهند که راجع به تمام سیاستمدارهای دنیا نظر دهند!
مثلا یک مستخدم و آدم معمولی که سواد هم نداشت می گفت: «من فکر می کنم روحانیت در اینجا اشتباه کرده، امام هم اشتباه می کند، او باید با امریکا وارد مذاکره می‌شد» و می‌گفت «اگر امام به امریکا می گفت شما بگذارید ما اینجا را بگیریم و شاه را بیرون بکنیم و بعد با هم می‌نشینیم و کنار می‌آئیم، کار درست می‌شد!»
بینش سیاسی یک فردی - حالا درست یا غلط- به حدی رسیده است که خودش را در این جایگاه می‌بیند که حتی برای امریکا و روسیه با آن همه برنامه‌ها و طرحهایشان نتیجه گیری می‌کند و اینگونه در مسائل سیاسی تجزیه و تحلیل می کند. بُعد سیاسی مردم در این جهت رسیده و این جای بسیار خوشبختی است. اما یک اشکال مهم وجود دارد و آن این است که:
در کنار بُعد سیاسی، بُعد اعتقادی چقدر بالا رفته است؟ فاصلة بین بُعد اعتقادی و ایمانی با بُعد سیاسی چه قدر است؟
هیچ گاه جلوی پیشرفت بُعد سیاسی را نمی‌توان گرفت و چه بهتر که پیشروی کند لکن در گرماگرم همة حرکات و مبارزاتی که صورت می‌گیرد و در شروع همة آنها باید بُعد اعتقادی را هم تقویت کرد.
در فواصل زمانی مختلف هم تقویت بُعد اعتقادی امکان پذیر است اگر چه در فاصلة پنج دقیقه‌ای در بین یک تظاهرات باشد، که همه هم آمدند و معمولی راه می‌روند و شعار هم نمی دهند، اینجا هم می‌شود بعد اعتقادی را بالا برد .هر چند بحث‌های خیلی مفصل نمی‌شود کرد، اما سه چهار مورد مختصر می توان یکدیگر را به حق سفارش کرد. زیرا قرآن می‌گوید وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْر[1] یک مرحله اش سفارش کردن به حق است، ولی یک مرحله‌اش استقامت و ایستادگی است. [2]
پس در همین فاصلة پنج دقیقه یا ده دقیقه، در محیط خانه، محیط کار، هر کس که میتواند باید زوایای مسائل اعتقادی و اسلامی و حکومت اسلامی را محکم کند. باید تلاش کنیم فاصله موجود بین بُعد سیاسی و بُعد اعتقادی را از بین ببریم. چون اگر این فاصله از بین نرود در آینده، دشواری ها و مشکلاتی در انتظار ما خواهد بود.
برگزیده ای از سخنرانی «صبر ضابط حرکت بر صراط مستقیم» موجود در رایت بیداری1
[1] و يكديگر را به حق سفارش كرده و يكديگر را به شكيبايى و استقامت توصيه نمودهاند ( سوره عصر، آیه 3)
[2] خیلی‌ها به حق هم همدیگر را توصیه می‌کنند خودشان هم آدم های حق گو هستند ولی پای حق نمی ایستند.