زمانی که پاکستان به استقلال رسید ارتش منظمی نداشت و به دلیل موقعیت ژئوپلتیک همواره از سوی هند و افغانستان مورد تهدید بود. به همین دلیل با حمایت های مالی زمین داران ارتشی محلی تشکیل شد و مردم نیز داوطلبانه برای دفاع از کشور به این ارتش پیوستند.
کارشناسان نظامی معتقد بودند که تنها با ایثار و تمسک به نیروی معنوی می توان در جنگ با یک ارتش منظم پیروز شد و مناطق مسلمان نشین را باز پس گرفت. بنابراین برای تقویت روحیه جنگجویان شعارهایی چون "الله اکبر" و "یا علی" (موسوم به نعره حیدری) پیشنهاد شد. سربازان خط مقدم نیز با تمسک به این شعارها میجنگیدند و کشته می شدند اما عقب نشینی نمی کردند. سربازان هندی هم به خوبی می دانستند وقتی خط شکنان ارتش داوطلب پاکستان ندای "یا علی" سرمی دهند امکان ندارد که دچار ضعف و سستی شوند به همین دلیل از بیم جانشان عقب نشینی می کردند. همین امر سبب پیروزی های متعدد ارتش پاکستان شد.
از آنجا که دلاوری های سربازان خط مقدم و خط شکنان سبب به ارمغان آوردن این پیروزی ها شده بود، تصمیم گرفته شد به پاس این دلاوری ها برای فرماندهان کشته شده در جنگ مدال افتخاری در نظر بگیرند.
با توجه به رشادت ها و جانبازی های حضرت علی علیه السلام در تاریخ اسلام رهبران مذهبی شیعه و سنی به همراه سران ارتش با اعطای یک مدال ملی به نام "نشان حیدر" به توافق رسیدند.
"نشان حیدر" با ارزش ترین مدال ارتش پاکستان محسوب می شود و تا کنون تنها ده تن به این مدال مفتخر شده اند.
مردم نیز برای خانواده هایی که یکی از اعضای آنان نشان حیدر دریافت کرده احترام زیادی قائل اند چرا که این مدال تنها به کسانی اعطا می شود که شجاعانه در برابر دشمن ایستادگی کنند و با اعتقاد و رشادت در راه وطن کشته شوند.
منبع: ماهنامه اخبار شیعیان به نقل از فارس (با اندکی تصرف)