«میر ببر علی» یا همان "میر انیس" یکی از مادحان اهل بیت بود که در اواخر سده 13 هجری زندگی میکرد. او شاعری اردو زبان و شیعه مذهب بود و از نوجوانی در کنار پدر و جدش که از مرثیه خوانان حسینی بودند در مجالس حضور داشت.
وی شاگرد خاص میر حامد حسین عالم نامی شیعی (نویسنده کتاب عبقات الانوار) بوده است. به طوری که برخی گفته اند اگر مانند استادش در نجف اشرف می ماند بی تردید از فقیهان مبرز عصر خویش می شد.
"میر انیس" حدود ده هزار مرثیه و دوصد بند نوحه و تعدادی هم رباعی و غزل سروده است. شعرهای او از لحاظ کیفی و کمی همپایهی شاهنامهی فردوسی خوانده شده است. به همین دلیل اشعار و مراثی او در مجالس وعظ و تعزیه خوانده میشد.
رفته رفته همانطور که خواندن کتاب "روضه الشهداء" مولی حسین واعظ کاشفی در ایران به مجالس ذکر مصیبت، نام و عنوان داد، «انیس خوانی» هم در سراسر هند همان معنی و عنوان «روضه خوانی» را پیدا کرد و اکنون در دهۀ اول محرم، هیچ رادیو و تلویزیونی در هند و پاکستان و بنگلادش و کشمیر نیست که برنامه های «انیس خوانی» را با صدا و موسیقی مخصوص اجرا نکند.
انیس نخستین کسی نیست که به زبان اردو حماسه عاشورایی سروده است اما خصوصیت برجسته او این است که جز برای اباعبدالله الحسین علیه السلام شعری نسرود و دقت و ظرافت اشعارش گواه اشراف تاریخی اوست. سروده هایش چنان حماسه عاشورا را به تصویر می کشد که مخاطب خود را در صحنه عاشورا حاضر می بیند. توصیفات او از جنگاوران، مکالمات شهدای کربلا، حالت کشته شدگان و وصف جنایت قتله کربلا چنان زنده است که اشک ها را جاری و گویی قلب ها را ذوب می کند.
«میر ببر علی» با تخلص «انیس» در سال 1291 هجری قمری در شهر لکنهو، در هند چشم از جهان فرو بست در حالیکه اشعار او که اغلب به زبان انگلیسی ترجمه شده اند دریچه ای از معرفی فرهنگ حسینی به روی جهان گشود.