به نقل از اصحاب امام صادق علیه السلام:
«به حضرت عرض كردم: دو آيه در كتاب خدا هست كه من تأويل آنها را نمى دانم. حضرت فرمود: آن دو كدامند؟ عرض كردم: فرمايش خداوند متعال كه مى فرمايد:
ادْعُونِي، أَسْتَجِبْ لَكُمْ.(غافر/60)؛ مرا بخوانيد، تا دعايتان را اجابت كنم.
ولى من دعا مى كنم و مستجاب نمى گردد.
حضرت فرمود: آيا مقصودت اين است كه خداوند- تبارك و تعالى- خلف وعده مى نمايد؟ عرض كردم: خير.
فرمود: آيه ديگر كدام است. عرض كردم: گفتار خداوند متعال كه مى فرمايد:
وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ، وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ. (سبأ/ 39)؛ و هر چه انفاق كنيد، خداوند عوض آن را [به شما] برمى گرداند، و او بهترين روزى دهندگان است.
امّا من انفاق مى كنم و عوض آن را نمى بينم.
حضرت فرمود: آيا منظورت اين است كه خداوند خلف وعده نموده؟
عرض كردم: خير.
فرمود: پس چه؟
عرض كردم: نمى دانم.
فرمود: ليكن من- ان شاء اللَّه تعالى- براى تو بيان مى كنم. توجّه داشته باش كه اگر شما از دستورات خداوند اطاعت مى كرديد و سپس دعا مى نموديد، مسلّما خداوند دعاى شما را مستجاب مى فرمود، ولى چون مخالفت و نافرمانى خدا را مى كنيد لذا او دعايتان را مستجاب نمى نمايد.
و امّا اينكه گفتى: انفاق مى كنيد و عوض آن را نمى بينيد، بدان كه اگر شما مال را از راه حلال به دست آورده و سپس در راه حقّ و موارد درست انفاق مى نموديد، هر كس حتّى يك درهم انفاق مى كرد خداوند عوض آن را به او پس مى داد.
منبع: ابن طاووس، على بن موسى، ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ص86.