زمانی که صدام به ایران حمله کرد ، با برآوردی که از نیروها و تجهیزات ایران کرده بود، در نظر داشت که طی 3 یا 5 روز ایران - یا حداقل بخش جنوبی ایران- را در تصرف خود درآورد.
همۀ ما امروز شاهدیم که نزدیک به دو ماه و چند روز است که از مقاومت دلیرانۀ رزمندگان ما می گذرد و هر روز بیش از پیش برای صدام آشکار می‌شود که کارش از ابتدا کاملا اشتباه بوده و اصلا به مقاصد خود نرسیده است.
صاحب نظران در نظرات و تحلیلهای خود بر این باورند که صدام نیروها و امکانات ایران را به درستی برآورد و محاسبه نکرده بود ، لذا در این جنگ به اهداف خود نرسید.
اما به نظر من این تحلیلها صحیح نیست. صدام به خوبی نیروها و امکانات ایران را محاسبه کرده بود. به دلیل اینکه او این جنگ را به پشتوانه جریانهایی آغاز کرده بود که با محاسبات دقیق علمی و کامپیوتری علیه ایران برنامه ریزی کرده بودند. صدام نقاط ضعف و قوت ایران را می‌دانست و برنامۀ منسجمی هم ریخته بود. تعداد نفرات ما، تعداد توپ و تانک‌ها و تجهیزات نظامی ما را محاسبه کرده بود . دقیقاً محاسبه به آنان ثابت کرده بود که 3 یا 5 روزه می‌توانند به اهداف خود برسند.
اما برخی مسائل اصلا برای صدام و هم پیمانان او قابل محاسبه نبود. هیچ زمانی سیستم‌های کامپیوتری جهان نمی‌توانستند کلمۀ ایثار را محاسبه بکنند. کلمۀ شهادت در کامپیوتر و ارقام آنان نمی‌گنجد، عشق به شهادت قابل محاسبه نیست.
آیا می توانند حساب کنند که فردی که در حد اعلای ایثارگری قرار گرفته است، چگونه چند برابر نیروهای عادی مقاومت خواهد داشت؟ آیا می توانند برآورد کنند که اگر فردی- که او را به عنوان یک نفر به حساب آورده بودند- ، عاشق شهادت بشود، چه نوع مقاومت و ایستادگی خواهد داشت؟
محاسبات آنان، فقط محاسبات فرمولی و ریاضی بود و وقتی ما عوامل دیگری مانند ایثار، شهادت، عشق به شهادت را به این محاسبات اضافه کردیم، عملاً راهشان بسته و سد شد.
برگزیده ای از نطق پیش از دستور شهید دیالمه در مجلس شورای اسلامی؛ مورخ 4/9/1359