زیبایی هایش را نمی توان شمرد، نامش جنگ بود اما لبریز بود از شهامت ها، شجاعت ها، تکلیف گرایی ها، حق طلبی ها ، مبارزه با ظلم ها و تبلور بخشیدن به معنویت ها. با شروعش واقعه کربلا و مزیت اطاعت از امر امام، تداعی شد و فداکاری هایش ،جسارت دشمن ستیزی و راه وفاداری را زنده کرد و نشان داد تنها سلاح پیروز توکل به خدا و توسل به اولیاء اوست.
آنها که پای در این مسیر گذاشتند، زمین در چشمشان آسمانی دیگر بود، سنگرهایشان مسجد و وجودشان سرشار از دعا و ذکر و نماز، و لسانشان لبیک گوی "هل من ناصر ینصرنی".
در میانشان پیرانی چون حبیب و جوانانی چون علی اکبر و سردارانی درس آموخته از مکتب اباالفضل وجود داشت که خاشعانه در پی آن بودند که توفیق اطاعت امر امام شان را یابند و با هدایت او از آرمان ها، اعتقادات، باورها و سرزمین اسلامی خویش دفاع کنند.
یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد.