خلاصه مطلب :
ملائکه اعتراض کردند:
أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ
آيا انسان‌هايي را خلق مي‌كني كه در روي زمين فساد و تباهي و خونريزي كنند؟
و خداوند پاسخ داد:
إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ[1]
من چيزي مي‌دانم كه شما نمي‌دانيد.
در ظهر عاشورا يك بار ديگر این كلام الهی معنا می یابد و بار ديگر خطاب به ملائکه ندا خواهد داد:
من از انسان شناختي دارم كه شما نداريد. شما انسان هایی را مي‌بينيد كه بر اساس ظلم، خون مي‌ريزند و من انسان هایی را می بینم كه بر اساس عدل، خون مي‌دهند... اینک بنگرید آنچه را كه مي‌گفتم كه شما نمي‌دانيد و من مي‌دانم... اینک نظاره کنید آنها را كه شما نمي‌ديديد و من مي‌ديدم... و ملائك براي بار ديگر به تعجب مي‌نشينند... زیرا... عاشورا روز تجليِ وجودِ انسان است.
برگزیده ای از سخنرانی «در شب قیام» موجود در لوح فشرده رایت بیداری5
[1]بقره،30