اگر در طول حیات پيامبر(ص) نگاه كنيم، می بینیم ایشان بيشتر سعي داشته مردم تجسم عيني اسلام را در وجودش ببينند و معمولاً كمتر تبليغ كلامي داشته اند . اگر در سیره پیامبر(ص) مطالعه کنیم می یابیم که در فقط در موارد اندکی ایشان بالاي منبر مي‌رود تا تبلیغ کلامی کند و آن موارد هم حساس‌ترين موارد بوده است.
يكي از این موارد حساس، بعد از فوت فرزندش ابراهيم است.[1] يكي دیگر از موراد تبلیغ کلامی، مربوط به علاقه فراواني است که پيامبر(ص) به حَسَنِين علیهما السلام دارد. وقتي مردم مي‌آيند و اعتراض مي‌كنند كه چرا آنها را از ديگران بيشتر دوست داريد؟ آیا آنها را بيشتر دوست داريد چون جزء بستگانت هستند؟
در این هنگام پيامبر(ص) فورا روي منبر و مي‌گويد من به حسن و حسین علاقه دارم، ولی این علاقه به دليل مسئلۀ شخصي نيست. اين علاقۀ وافر من به اين دليل است كه خداوند آنها را دوست دارد.
برگزیده ای از سخنرانی «حق متقابل معلم و شاگرد» موجود در رایت بیداری2
[1] زیرا مردم شایعه می کنند که دلیل خورشید گرفتگی فوت پسر پیامبر(ص) است. در این هنگام پیامبر(ص) به منبر می روند و می فرماید: اى مردم همانا خورشيد و ماه دو نشانه از نشانه هاى قدرت حق تعالى هستند كه تحت اراده و فرمان او هستند و براى مرگ و حيات كسى نمى گيرند .