شاید همه ی ما در زندگی این را حس کرده باشیم که در بسیاری از مواقع، نیروی معجزه آسایی ما یا نزدیکانمان را از حوادث خطرناک و مهیبی حفظ کرده است. مسلماً می پذیریم که همه ی این ها تصادف نیست!
آیه 11 سوره رعد به این مسئله اشاره دارد: "لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَينِْ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يحَفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيرِّ مَا بِقَوْمٍ حَتىَ يُغَيرِّواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَ إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ وَ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَال"؛"برای انسان مأمورانی است که پی در پی از پیش رو و از پشت سرش او را از فرمان خدا ]حوادث غیر حتمی[ حفظ می کنند؛ (اما) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمی دهد مگر آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند. و هنگامی که خدا اراده ی سوئی به قومی (به خاطر اعمالشان) کند، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد؛ و جز خدا سرپرستی نخواهند داشت."
امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه فرمودند: «یعنی به فرمان خدا انسان را حفظ می کنند از این که در چاهی سقوط کند یا دیواری بر او بیفتد یا حادثه ی دیگری برای او پیش بیاید، تا هنگامی که تقدیر حتمی (الهی) فرا رسد. در این هنگام، او را به تقدیر الهی وا می گذارند و می سپارند. آن ها دو فرشته اند که انسان را در شب حفظ می کنند و دو فرشته اند که در روز به طور متناوب به این وظیفه سرگردانند.»